Vroeger was het een rottig schuurtje, nu een piepklein bibliotheekje.
In het kleine bergdorpje Saint Nicolas de Véroce, waar ik al jaren kom, zag ik dat het kleine hutje tegenover de skilift tot bibliotheek was verbouwd.
Met prachtige letters.

En het formaat en de openingstijden waren aandoenlijk. Een hele kleine collectie in een schattig hutje dat drie keer per week een uurtje open is.
Als je goed kijkt zie je een jongetje op het rotsblok zitten, wachten tot hij z’n boeken kan ruilen, straks.