Het lezertje in Vught

Dit lezertje staat in de bibliotheek in Vught. Het staat in een hoekje naast de trap.

Tijdens een schrijfworkshop schreef een van de deelnemers dit verhaaltje erbij:

Het lezertje
Zo verstopt in een hoekje, zit je daar te lezen. Benen over elkaar geslagen, boek op schoot. Onbeweeglijk, roerloos als een reiger, staar je in je boek. Helemaal alleen in je eigen wereld, omringd door de figuren in je boek. Ik ben benieuwd naar het verhaal dat je zo in de ban heeft. Je leest, niets kan je afleiden. Vergenoegd, verstild, zo helemaal opgaand in het verhaal. Je zucht er nog net niet bij van genoegen.

Maar niet alleen dit lezertje trok mij naar Vught, ook de bijzondere bibliotheek. Die zit namelijk in een kerk.

Allgemeine Lesegesellschaft

We zijn al heel wat keren in Basel geweest, maar deze mooie bibliotheek zijn we al die keren gewoon voorbij gelopen.
Dit keer kwamen we van de Rijnoever, we waren net overgevaren met het bootje. Ook dat hadden we nog nooit eerder gedaan. Het weggetje naar boven liep langs deze bibliotheek.

Volgens de folder is de Allgemeine Lesegesellschaft Basel een plek voor lezen en ontspanning in het hart van de stad. Al meer dan tweehonderddertig jaar biedt het zijn gebruikers toegang tot boeken, kranten en tijdschriften in een waardige sfeer. Het werd opgericht in 1787 en is een van de weinige directe getuigenissen van de Verlichting in de stad. De doelstellingen zijn in al die jaren niet veranderd: gemakkelijke toegang tot literatuur en hedendaagse kennis, ruimte voor gesprekken en discussie of gewoon om te genieten van een kopje koffie.
Zoals bijna alle verenigingen stond ook het Lesegesellschaft aanvankelijk alleen open voor mannen, tegenwoordig zijn er ook veel vrouwen lid.

Ogen

Ogen is het thema deze keer van onze fotoclub. Best lastig, want hoe krijg je ogen mooi en vooral interessant in beeld.
Ook dit keer zocht ik mijn heil bij de boeken. En dat vond ik bij De ogen van Roosje, van Clare Lennart. Het was een van mijn eerste ‘grote-mensen-boeken’, 1e klas middelbare school. En daarna ben ik nooit meer gestopt met lezen.

Dit is mijn plek

Deze wulpse dame fotografeerde ik al eerder. Ze hangt in het Begijnhof in Amsterdam. Maar de vorige keer was haar boek nog maagdelijk leeg. Nu staat er iets in geschreven. Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat…

Hic est orpus enim meum: want dit is mijn plek.

In het Begijnhof vond ik nog een gevel steen met boek. Het toont Johannes de evangelist die in een boek schrijft, met achter hem een adelaar.
Johannes is naast Matteüs, Marcus en Lucas een van de vier evangelisten die het leven van Jezus beschreven. Alle vier de evangelisten hebben een eigen symbool. Voor Johannes is dat de adelaar. Johannes begint zijn evangelie met een filosofische beschouwing over tijd en eeuwigheid. Het past mooi bij een adelaar die hoog boven de aarde zweeft.

Rondslenteren

Passeggiata is de naam van dit beeld. Het wordt vertaald met rondslenteren.
Ik zie zelf niet helemaal wat hier onder rondslenteren verstaan wordt. Met een boek in je hand struikel je al snel als je wat rondloopt. Maar misschien is het wel rondslenteren in het boek, beetje bladeren, hier en daar stukje tekst lezen.

We zagen dit beeld in het Civico Museo Revoltella, in Triëst.
Het is van Quirino Ruggeri, gemaakt in 1933.

Mooiste van de drie

Het mooiste van de drie schrijversbeelden in Triëst vind ik toch wel Gabriele D’Annuzio, op het Piazza della Borsa. Een lezende schrijver, geleund op een stapel boeken.
We liepen er meteen de eerste ochtend al tegenaan toen we wilden schuilen voor de regen.

Op een zonniger moment ben ik teruggegaan om meer foto’s te maken.

Arma la prora e salpa verso il Mondo – Bewapen de boeg en vaar richting de wereld, staat geschreven bij zijn standbeeld.