In Trento treffen we een mooie bibliotheek. De buitendeur is nogal saai, beetje statig…

… maar binnen treffen we een prachtige zaal, met mooi bewerkte zuilen en een prachtig hekwerk rondom het balkon, heel Italiaans.

De mooiste bibliotheek staat in Barcelona, maar een andere bibliotheek in Barcelona mag er ook zijn. Het is de universiteitsbibliotheek van de Universitat Pompeu Fabra, waar mijn dochter heeft gestudeerd.

Tussen de boekenkasten staat een bijzondere kast, een soort poppenhuis. Als je door de raampjes naar binnen kijkt zie je de lezende mens erachter. Het is Pompeu Fabra i Poch, de oprichter van deze universiteit en de grondlegger van de moderne Catalaanse grammatica.

De bibliotheek Gabriel García Márquez in Barcelona is vorig jaar uitgeroepen tot ‘Beste Openbare Bibliotheek ter wereld’. Deze onderscheiding wordt ieder jaar uitgereikt door de Internationale Federatie van Bibliotheek Associaties en Instellingen (IFLA).

De bibliotheek is vernoemd naar de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez, die van 1967 tot 1975 in de Catalaanse hoofdstad woonde. Mede als hommage aan de auteur is de bibliotheek gespecialiseerd in Latijns-Amerikaanse literatuur.

Het gebouw bestaat voor een heel groot deel uit hout en lijkt van buiten op een stapel open boeken met gevouwen pagina’s. Bij het ontwerp is sterk ingezet op duurzaamheid, het gebouw is zo ontworpen dat de ecologische voetafdruk zo beperkt mogelijk is.

De bibliotheek staat in Carrer del Treball in de wijk Sant Martí.

We zijn al heel wat keren in Basel geweest, maar deze mooie bibliotheek zijn we al die keren gewoon voorbij gelopen.
Dit keer kwamen we van de Rijnoever, we waren net overgevaren met het bootje. Ook dat hadden we nog nooit eerder gedaan. Het weggetje naar boven liep langs deze bibliotheek.

Volgens de folder is de Allgemeine Lesegesellschaft Basel een plek voor lezen en ontspanning in het hart van de stad. Al meer dan tweehonderddertig jaar biedt het zijn gebruikers toegang tot boeken, kranten en tijdschriften in een waardige sfeer. Het werd opgericht in 1787 en is een van de weinige directe getuigenissen van de Verlichting in de stad. De doelstellingen zijn in al die jaren niet veranderd: gemakkelijke toegang tot literatuur en hedendaagse kennis, ruimte voor gesprekken en discussie of gewoon om te genieten van een kopje koffie.
Zoals bijna alle verenigingen stond ook het Lesegesellschaft aanvankelijk alleen open voor mannen, tegenwoordig zijn er ook veel vrouwen lid.

Dit is de Nationale Bibliotheek van Slovenië.

In het boek Bücherorte lees ik dat Ljubljana de titel heeft van UNESCO City of Literature. Dit was een van de redenen om Slovenië te kiezen als vakantiebestemming. In het boek wordt uitgelegd dat er in de afgelopen jaren veel boekenbeurzen en boekendagen zijn georganiseerd en dat er vooral veel aandacht is voor jeugdliteratuur en dat lezen in gezinnen sterk wordt gepromoot.
Ik verwachte dan ook op iedere hoek van de straat een boekwinkel of bibliotheek te vinden. Helaas…

Een van de weinige bibliotheken die ik gezien heb, is de Nationale Bibliotheek. Het is geen bijzonder gebouw. Wel kenmerkend zijn de ramen, die de vorm hebben van een opengeslagen boek.

Van binnen is het somber. De trap en een kleine expositieruimte is het enige toegankelijke deel voor bezoekers, als niet-lid mag je helaas de leeszaal niet bezoeken.

Ik heb wel redelijk wat boekwindeltjes gevonden in de stad, maar in al deze winkels werden voornamelijk kinderboeken verkocht. Het klopt dus wel dat er veel aandacht is voor jeugdboeken.
Maar waar de volwassenen hun leesvoer vandaan halen weet ik niet. Ik heb niet een boekwinkel gevonden met een goed gesorteerde afdeling Literatuur en ook de gewone bibliotheken leken in Ljubljana een goedbewaard geheim 🙁

Deze Stadtbücherei in Freiburg ziet er misschien minder spectaculair uit dan de enorme bibliotheek in Stuttgart, maar hij wordt wel druk gezocht zo te zien, door jong én oud.

Stuttgart heeft een prachtige bibliotheek. Van buiten is het een vierkante blokkendoos.
Als je binnenkomt, krijg je niet meteen de ruime indruk die de bibliotheek van buitenaf doet vermoeden. Maar schijn bedriegt.
De onderste drie verdiepingen zijn gebouwd om een hoge, lege hal met een lichtkoepel in het midden. De eerste dag dat ik er binnenstapje, dacht ik dan ook dat ik verkeerd zat. Ik kende de foto’s van de grote, open, witte ruimte en dit leek er bij lange na niet op. Maar ik zat wel degelijk goed. Je moet even verder kijken dan je neus lang is.

Het meest verrassende effect krijg je als je met de lift naar de bovenste verdieping gaat. Dan zie je in een keer dit.

Heel grappig vond ik dat er niet alleen zittend gelezen werd, maar ook staand en vooral lopend.

Op de website van de bibliotheek vond ik een duidelijke tekening van de opbouw van het gebouw.

Er is geen boek te zien, ook binnen in de hal en de leeszaal niet. Toch is dit de Boekentoren, de bibliotheek van de universiteit in Gent.

In de toren staat 24 km boekenplank. En in het depot onder de grond staat nog eens 37 km boekenplank. Ongeveer zo lang als de Belgische kust.

Bij de ingang een mooie reliëf met boektafereel.

In 1942 opende de boekentoren voor het eerst zijn deuren. In 2021, na negen jaar renovatie, is de bibliotheek weer geopend voor bezoekers. Er is een mooie online tour te zien, of een rondleiding van tv-presentator Joris Hessels.