Iedere stad heeft wel zo’n oude fontein of andere beeldengroep waar een paar lezende beelden bij zitten. Soms zijn het anonieme lezers. Hier zijn het twee reformatorische mannen. Links naast Jezus zit Johannes Brenz, een Württemberger reformator en rechts zit de bekende kerkhervormer Martin Luther.

Hospitalplatz, Stuttgart.

Voor de bibliotheek in Stuttgart zit deze man te lezen. Lezen is eigenlijk een groot woord, want hij zit meer om zich heen te kijken. Hij aanschouwt het leven om hem heen en kijkt wat er rondom de bibliotheek en op het plein gebeurt.

Het beeld Sitzender Lesend is van Fritz Nuss en is gemaakt in 1965.

Op onze eerste dag in Stuttgart lopen we Schiller al tegen het lijf. Niet zo gek, hij is geboren in Marbach am Neckar, zo’n 20 kilometer ten noorden van Stuttgart.
Als dichter, schrijver, filosoof heeft hij natuurlijk een boek in zijn hand, en daarmee mag hij in mijn verzameling meedoen.

In 1759 geboren, in 1792 tot ereburger benoemd in Frankrijk, in 1802 in de adelstand verheven en in 1805 overleden in Weimar.

Deze kinderen hebben het goed voor elkaar. Lekker lezen in de zon.

Ze zijn te zien in Beeldentuin Hilversum.

Ik dacht dat ik alle lezende beelden in Amsterdam wel kende, maar vorige week kwam ik toch weer een beeldje op het spoor dat mij nog onbekend was.
In de Sara Burgerhartstraat, in west, hangen boven een aantal portieken deze kleine reliëfjes.

In de straat zijn drie beeldengroepen boven de drie centrale portieken (34-36, 54-56 en 74-76). De beelden zijn gemaakt rond 1953 door André Schaller.

In Mexico is het een miljoenenstad, in Spanje een klein stadje ten oosten van Madrid: Guadelajara.

In het stadje troffen we dit standbeeld van Don Pedro González de Mendoza. Hij was een Spaanse kardinaal, staatsman en advocaat. In 1468 werd hij benoemd tot bisschop en 5 jaar later werd hij kardinaal en aartsbisschop van Sevilla. Hij zat 20 jaar lang de koninklijke raad voor en zijn invloed was zo groot dat hij tijdens het bewind van koningin Isabel en koning Fernando ‘de derde koning’ werd genoemd.

Het beeld staat op het Plaza de España.

De Spaanse hoofdstad eert ook twee Mexicaanse schrijvers met een beeld.

Deze dichteres Juana Inés de la Cruz staat op het Plaza de España. Al op zeer jonge leeftijd was ze geïnteresseerd in literatuur en wetenschap. Ze was arm, had geen familie en wilde ook niet trouwen. Daarom zocht ze haar toevlucht in een klooster. Hier kreeg ze de tijd om zich aan haar studies te wijden. Ook haar belangrijkste gedicht, de droom, schreef ze hier. In het klooster had ze als protegé van de onderkoning relatief veel vrijheid. Wel kwam ze vaak in botsing met kerkelijke functionarissen omdat die haar gedichten te ‘wereldlijk’ vonden. Ze streefde naar meer gelijke rechten voor vrouwen, en verdedigde het recht op onderwijs voor vrouwen. Hierdoor wordt ze wel als een voorloopster van het feminisme gezien.

In het Parque Norte staat schrijver Leon Felipe, geboren in Spanje als kind van Mexicaanse ouders die op reis waren in Europa. Het beviel ze goed in Spanje, en besloten zich er te vestigen.
Als dichter verwierf hij vooral bekendheid met zijn gedicht over de Spaanse burgeroorlog. In 1938 vluchtte hij voor de Spaanse burgeroorlog naar Mexico, waar hij in ballingschap leefde tot hij stief.

Binnen zit de voormalige directeur, gerieflijk in een luie stoel te lezen. Buiten staan de schrijvers, in weer en wind. Hoewel, hier in Madrid heb je buiten eerder last van de hitte dan van kou en wind.

Menéndez y Pelayp (1856-1912)

Antonio de Nebrija was een 15e eeuwse Spaanse humanist. Hij schreef poëzie, becommentarieerde literaire werken en moedigde de studie van klassieke talen en literatuur aan, maar zijn belangrijkste bijdragen waren op het gebied van grammatica en lexicografie.
Miguel de Cervantes, – we kwamen hem al eerder tegen op het Plaza de España – werd geboren in 1547 en is een van de belangrijkste roman- en toneelschrijvers uit de Spaanse literatuur. Hij is vooral bekend geworden door zijn boek Don Quichote van La Mancha.
Juan Luis Vives, geboren in 1493, was een Spaanse geleerde die vrijwel zijn hele actieve leven in de Nederlanden woonde, op de vlucht voor de Spaanse inquisitie.
Félix Lope de Vega was een Spaanse toneelschrijver en dichter uit de 16e eeuw. Lope de Vega wordt gezien als de belangrijkste schrijver van de Spaanse barok na Cervantes. Hij schreef naar schatting 1800 komedies, waarvan er nog zo’n 425 bekend zijn.
Isidorus van Sevilla, geboren in 560, was aartsbisschop van Sevilla en encyclopedieschrijver. Vanwege zijn encyclopedisch werk is hij de beschermheilige van de catalogus, de encyclopedie en sinds 2005 ook van het internet. Isidorus werd heilig verklaard in 1598.

Don Quichot kent iedereen, de naam Cervantes is wellicht wat minder algemeen bekend.
Zijn boek is een van de eerste romans geschreven in een moderne Europese taal en vertelt de komische reisavonturen van een edelman die denkt dat hij een dolende ridder is. Don Quichot is het stereotype van de idealist, een dwaze held die zich met zijn goede bedoelingen maar onpraktische daden min of meer belachelijk maakt.

Op het Plaza de España wordt deze beroemdste Spaanse schrijver geëerd met een groot standbeeld. Naast een prominente plaats voor de schrijver bevat het monument ook beelden van een aantal van zijn romanfiguren.

De bronzen beelden, van zijn belangrijkste personages Don Quichot en Sancho Panza, zijn later aan het beeld toegevoegd (onderste foto van madrid-nu.nl).

Julia mocht vroeger niet naar de universiteit. Alleen mannen mochten studeren, daarom ging ze als man verkleed naar college, zo vertelt de legende.
Dit standbeeld van Julia is een eerbetoon aan alle studentes die niet mochten studeren.

Julia staat geleund tegen het gebouw waar vroeger de universiteit was gevestigd, in de Calle del Pez in Madrid. Het is van beeldhouwer Antonio Santín Benito en is onthuld in 2003.