Wat doet deze van oorsprong Nederlandse Peter Kanis in de Dom St. Jakob in Innsbruck?
Petrus Canisius werd geboren in Nijmegen, begin 16^e eeuw. Hij heeft een lange staat van dienst. Als Jezuïet speelde hij een belangrijke rol in de Contrareformatie, een reactie op de protestantse Reformatie – ingezet door Luther en Calvijn. Hij kreeg de taak om de Katholieke leer in lekentaal uit te leggen, om zo de onwetendheid onder katholieken te bestrijden. Dit deed hij in de vorm van een soort vraag- en antwoordenboekjes, zijn beroemde catechismussen. De catechismussen beleefden meer dan duizend herdrukken en werden in 26 talen vertaald. Het is daarmee een van de meest herdrukte boeken in de Nederlandse geschiedenis. Tot halverwege de twintigste eeuw werden zijn catechismussen gebruikt in de kerk en op scholen.
Daarnaast heeft hij in diverse plaatsen in Europa scholen opgericht, onder andere in Innsbruck.

Keizer Maximiliaan (1459-1519) gaf zelf opdracht tot de bouw van de Hofkirche in Innsbruck en zijn grafmonument. De rijkbewerkte tombe staat middenin de kerk, maar zijn graf is leeg. Maximiliaan liet bij testament weten dat hij bijgezet wilde worden in de hofkapel van zijn geboortestad Wiener Neustadt, in het oosten van Oostenrijk.

De tombe wordt omringd door 28 bronzen beelden, de mannen allemaal in legeruitrusting, de vrouwen in rijkversierde jurken met een boekje in hun hand. Het zijn gebedenboekjes; ze laten zien dat de vrouwen vroom en diepgelovig zijn en ze geven tegelijk hun rijkdom weer. De boekjes zijn een uiting van luxe.

De dame hieronder is Hertogin Kunigunde van Beieren, de zus van Maximiliaan.

Dit is Elisabeth von Görz-Tirol, hertogin van Oostenrijk

Dit is de eerste echtgenoot van Maximiliaan, Maria van Bourgondië

En de voorste dame in deze rij is Zimburgis von Masovien, de oma van Maximiliaan.

Het zijn al oudjes, deze foto’s, want deze badgasten liggen al lang niet meer te zonnen op de Zuidas. Ik kwam de foto’s weer tegen bij een zoekactie, en ze hebben nog nooit op m’n blog gestaan.

Joy of Life en is van Matthijs Bredewold & Ulrik Kristensen, ArtZuid 2011

Het Hospital Sant Pau is het bekendste ziekenhuis van Barcelona; Gaudi overleed er.
Op het terrein van het Hospital vond ik twee beelden met boek, waarschijnlijk heiligen, gezien hun habijt.

Het valt mij op dat veel boekenbeelden hun boek vast hebben met een vinger tussen de bladzijden, alsof ze net gestopt zijn met lezen en met hun vinger aangeven waar ze gebleven zijn in het boek.

In Barcelona staat dit boekenbeeld. Het is lastig te fotograferen want overal is de achter grond druk met gebouwen, mensen en verkeer; het staat op de kruising van Passeig de Gràcia en Gran Via.

Het beeld is opgedragen aan het oude boekverkopersgilde van Catalonië.
Het lijkt erop dat er steeds in september nieuwe schrijvers worden toegevoegd aan het beeld.

Het beeld is van Joan Brossa en is geplaatst in 1994.

Deze drie mannen staan niet over de krant gebogen om het laatste nieuws te bespreken. Dit zijn drukkers die de drukproef controleren.

Het zijn de drukkers van Senefelder Misset in Doetinchem.
Beeld is aangeboden door Herman Vermeer en staat in de Burgemeester van Nispenstraat, voor het stadsmuseum.

Een heel enkele keer gebeurt het me nog, dat ik in Amsterdam een boekenbeeld tegenkom dat ik niet ken. Deze week liep in te dwalen rond de Linnaeusstraat en las op een bordje de Oetewalerstraat. Ik had nog nooit van deze straat gehoord. Nu ja, straat, eerder een straatje, maar een heel grappige naam. En nog leuker werd het toen ik daar ook nog een boekenbeeld ontdekte. Een beeld met een roerige geschiedenis zelfs.

Muziek en vreugde heet het en is gemaakt door kunstenaar Bart van Hove, ter verfraaiing van de gevel van de Amsterdamse Stadsschouwburg aan het Leidseplein.

De twee architecten hadden bij een verbouwing in 1874 al ruimte overgelaten voor een beeldengroep, maar daar was na de verbouwing geen geld meer voor. Toen het gebouw rond 1880 opnieuw verbouwd moest worden, werd voorgesteld om voor die ruimte alsnog beelden te laten maken. Van Hove leverde in totaal zes beelden. De beelden waren net geplaatst toen er op 20 februari 1890 in de schouwburg brand uitbrak.
Bij deze brand ging vrijwel het hele gebouw in vlammen op, slechts een paar geblakerde muren bleven over. Twee beelden konden nog worden gered: ‘Muziek en vreugde’ en ‘Comedie allegorie’.
De twee beelden begonnen een zwerftocht door de stad. Van 1950 tot 1987 stonden ze in de tuin van Beatrixoord aan het Oosterpark. Vervolgens belandden ze op de gemeentewerf in afwachting van nieuwe plaatsing. Na een renovatie werd Muziek en vreugde geplaatst in de tuin van het stadsdeelkantoor van Amsterdam-Oost aan de Linnaeusstraat 89. Toen het stadsdeel later een nieuw kantoor betrok aan de Oranje-Vrijstaatkade bleef Muziek en vreugde staan waar het stond.

Passeggiata is de naam van dit beeld. Het wordt vertaald met rondslenteren.
Ik zie zelf niet helemaal wat hier onder rondslenteren verstaan wordt. Met een boek in je hand struikel je al snel als je wat rondloopt. Maar misschien is het wel rondslenteren in het boek, beetje bladeren, hier en daar stukje tekst lezen.

We zagen dit beeld in het Civico Museo Revoltella, in Triëst.
Het is van Quirino Ruggeri, gemaakt in 1933.

Het mooiste van de drie schrijversbeelden in Triëst vind ik toch wel Gabriele D’Annuzio, op het Piazza della Borsa. Een lezende schrijver, geleund op een stapel boeken.
We liepen er meteen de eerste ochtend al tegenaan toen we wilden schuilen voor de regen.

Op een zonniger moment ben ik teruggegaan om meer foto’s te maken.

Arma la prora e salpa verso il Mondo – Bewapen de boeg en vaar richting de wereld, staat geschreven bij zijn standbeeld.