Naast een voorlezende oma trof ik in Venray nog een paar heiligebeelden.

Godfridus Henschenius (1601 – 1681) was een rooms-katholiek priester en jezuïet. Hij was een van de eerste bollandisten, een instituut opgericht door de jezuïeten, dat zich bezighield met hagiologie, het bestuderen en beschrijven van heiligenlevens.
In 1660 – 1662 ondernam Henschenius een reis door Europa voor het vinden van hagiografische geschriften, waar hij kopieën van maakte. Zo ontstond de bibliotheek van de bollandisten.
Deze bibliotheek groeide uit tot een van de beste in het Europa van de zeventiende eeuw. Na de opheffing van de Orde is een groot deel ervan terecht gekomen bij de Belgische Koninklijke Bibliotheek.

En bij de Sint Petrus Bandenkerk staat deze monnik met op de sokkel een relilëfje met lezend kind.

Deze oma vertelt haar kleinkind de Venrayse verhalen. Je kunt zelf ook meeluisteren; op de sokkel staan qr-codes naar de mooie verhalen uit deze Limburgse stad.

Venray heeft een rijke historie. Van een katholiek bolwerk met diverse kloosters in de 17e eeuw tot de hoofdstad van de psychiatrische zorg in het zuiden van ons land.

Venrayse verhalen van Marie-Claire Krell is geplaatst in 2012 en staat aan de Westsingel.

Theodoor Dorren wijst toeristen de weg. Geen stadsgids via een app op je mobieltje of een gids die je via een oortje de informatie verschaft. Hij doet het nog ouderwets met een boek met plaatjes.

In 2010 was het 125 jaar gelden dat VVV Zuid-Limburg in Valkenburg aan de Geul werd opgericht. Deze vereniging voor Vreemdelingen Verkeer was de eerste organisatie in haar soort in Nederland en leidde tot het, breed vertakte, Nederlandse VVV-netwerk.
Ter herinnering aan dit VVV-jubileum werd in dat jaar deze beeldengroep geplaatst waarin de mede-oprichter van de VVV, Theodoor Dorren, een belangrijke rol speelt. Het toeristengezin staat voor heden en Theodoor Dorren voor het verleden. Dorren wijst de weg. Hij toont een boekje met de bezienswaardigheden. Het is een dik boekje, want er is veel te zien in Zuid-Limburg.

Theo Dorrenplein in Valkenburg

Met de Drielandentrein maken we een uitstapje naar Luik. Het station is fenomenaal, maar dan heb je het mooiste van Luik ook wel meteen gehad (vind ik).
Met wat speurwerk vind ik er toch nog een boekenbeeld: Edouard van Beneden, hoogleraar zoölogie aan de Universiteit van Luik. Hij staat hier voor het Aquarius Museum met een boek in zijn hand.

En in de Sint Pauluskerk staan deze twee heiligen met boek. Eentje staat wel heel erg weggestopt onder de trap. Was hij niet zo geliefd?

Twee heiligenbeeldjes kwam ik tegen op mijn wandelingen door Maastricht.

Sint Arnoldus – ambachtsheilige van de bierbrouwers – in de Boschstraat en de heilige Lambertus – bisschop van Maastricht – in de Bredestraat.

Amersfoort is een leuke stad met een mooi oud centrum, maar veel lezends ben ik er nog niet tegengekomen. Het eerste lezende beeldje zag ik bij toevel in het Soesterkwartier, op een hoekje in de Matthias Withoosstraat. Ik denk dat het een oude pastorie is geweest.

Ze heeft niet het rustigste plekje uitgezocht om haar boek open te slaan. Achter, naast en voor haar, overal winkels, terrasjes en langslopende mensen met volle tassen. Maar ze zit verdiept in haar boek en lijkt van het rumoer om haar heen geen last te hebben.

Die lesende, is haar naam. En ze zit in Aken op de hoek van de Buchkremerstraße en de Ursulinerstraße.

Je loopt er bijna aan voorbij, het is maar een klein gedenkteken in een rustig straatje, om de hoek van de hoofdingang van het Catharinaklooster.

Het is een eerbetoon aan een Hongaarse theoloog János Apáczai Csere, die in 1651 aan de voormalige Universiteit van Harderwijk is gepromoveerd. Het hangt in de Academiestraat.

Op het Kerkplein vind ik nog een mooi boekentafereel, boven de deur van het voormalig Burger Weeshuis. Het jongetje houdt de Bijbel onder zijn arm geklemd, het meisje heeft een boekje in haar hand met de jaartallen 1554 – 2014.

Vijf jaar geleden fotografeerde ik bij het Zandsculpturenfestijn een paar zandsculpturen met boek. Dit jaar staat het festijn in Garderen in het teken van verhalen. Dus ging ik opnieuw kijken, en foto’s maken.

Er waren én beelden waarin boeken een belangrijke plaats innamen én beelden die verhalen uitbeelden.

De kinderen volgen de Rattenvanger van Hamelen.

De Grote Vriendelijke Reus

Als je begrijpt wat ik bedoel…

En dit verhaal behoeft geen verdere uitleg.

Vanuit Ortisei gaan we door naar Kastelruth, een ander plaatsje in het Val Gardena. In de kerk tref ik daar de heilige Anna die Maria leert lezen.