Does the library have a ghost? vroeg onze gids?
Heeft de bibliotheek een geest? Of moet je het verhalen met ziel of spook?
Deze bibliotheek wel, zo vertelde ze. En die moet je niet voor de voeten lopen, want als je dat doet, gooit hij alle boeken uit de kast. Daarom blijft deze kast leeg. Daar huist ’the ghost’.

We staan in de State Library of Victoria, in Melbourne. Prachtige bibliotheek, gebouwd naar New Yorks voorbeeld, met een koepelzaal die is ingedeeld als een wiel. Tot mijn verbazing mocht je overal fotograferen, mocht je bijna alle lees- en boekenzalen in en was er nergens tassencontrole. Dat is in veel Europese bibliotheken wel anders, zeker na de aanslagen in Parijs.

Onze gids wist ons veel leuke weetjes te vertellen.
Toen de bibliotheek werd opgericht, halverwege de 19e eeuw, in de tijd dat Australië nog weinig gecultiveerd was, golden er twee regels als je in de bibliotheek wilde je komen lezen: je moest 14 jaar zijn of ouder én je moest schone handen hebben. Verder was iedereen welkom. En dat is nog steeds zo. Overigens zijn ook kinderen van harte welkom, maar wel onder begeleiding.
Een heel belangrijk onderdeel van de Library is het familie-archief, met bijvoorbeeld van alle begraafplaatsen een overzicht van alle graven. Veel Australiërs zijn erg geïnteresseerd in hun achtergrond en doen veel genealogisch onderzoek.

We wisten zelfs Elke en Bas te interesseren voor een kort bibliotheekbezoekje. Vooral de techniekboeken hadden hun aandacht.