Bij de Universiteitsbibliotheek van Maastricht vond ik, in de fietsenstalling, dit gedicht.
Het boek dat zich laat lezen in de nacht
gloeit op, werpt licht op voor- en nageslacht.
Bij al wat het behelst, van vonk tot zon:
elk woord werd door een ander voortgebracht.
Het gedicht is van Wiel Kusters die het speciaal schreef voor de Universiteitsbibliotheek, Nieuwenhofstraat Maastricht.
Iets verderop in Maastricht, bij de Universiteit, staat deze boekentoren.
De boekentoren is gemaakt van 12 verschillende steensoorten uit alle 5 de continenten.
De toren is gemaakt door Anna en Wolfgang Kubach-Willemsen en staat in het Hof van Tilly aan de Grote Gracht in Maastricht.
Twee heiligenbeeldjes kwam ik tegen op mijn wandelingen door Maastricht.
Sint Arnoldus – ambachtsheilige van de bierbrouwers – in de Boschstraat en de heilige Lambertus – bisschop van Maastricht – in de Bredestraat.
‘De mooiste boekwinkel ter wereld, een boekwinkel made in heaven.’ Dat schreef The Guardian over de Boekhandel Dominicanen in Maastricht.
De Dominicanenkerk in Maastricht werd na de ontkerking onder meer gebruikt als stadsarchief, postkantoor, fietsenstalling, feestzaal en expositieruimte. Met de komst van de boekhandel kreeg de Dominicanenkerk weer een meer passende functie. Het Britse dagblad The Guardian riep Boekhandel Dominicanen in 2008 uit tot de mooiste boekhandel ter wereld.
Een van de later toegevoegde ornamentjes zijn deze lezertjes. Ze staan jammer genoeg een beetje weggestopt in een hoekje. Ze zouden zo mooi passen onder een hemelse kerkboog.