Dit is mijn plek

Deze wulpse dame fotografeerde ik al eerder. Ze hangt in het Begijnhof in Amsterdam. Maar de vorige keer was haar boek nog maagdelijk leeg. Nu staat er iets in geschreven. Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat…

Hic est orpus enim meum: want dit is mijn plek.

In het Begijnhof vond ik nog een gevel steen met boek. Het toont Johannes de evangelist die in een boek schrijft, met achter hem een adelaar.
Johannes is naast Matteüs, Marcus en Lucas een van de vier evangelisten die het leven van Jezus beschreven. Alle vier de evangelisten hebben een eigen symbool. Voor Johannes is dat de adelaar. Johannes begint zijn evangelie met een filosofische beschouwing over tijd en eeuwigheid. Het past mooi bij een adelaar die hoog boven de aarde zweeft.

Rondslenteren

Passeggiata is de naam van dit beeld. Het wordt vertaald met rondslenteren.
Ik zie zelf niet helemaal wat hier onder rondslenteren verstaan wordt. Met een boek in je hand struikel je al snel als je wat rondloopt. Maar misschien is het wel rondslenteren in het boek, beetje bladeren, hier en daar stukje tekst lezen.

We zagen dit beeld in het Civico Museo Revoltella, in Triëst.
Het is van Quirino Ruggeri, gemaakt in 1933.

Mooiste van de drie

Het mooiste van de drie schrijversbeelden in Triëst vind ik toch wel Gabriele D’Annuzio, op het Piazza della Borsa. Een lezende schrijver, geleund op een stapel boeken.
We liepen er meteen de eerste ochtend al tegenaan toen we wilden schuilen voor de regen.

Op een zonniger moment ben ik teruggegaan om meer foto’s te maken.

Arma la prora e salpa verso il Mondo – Bewapen de boeg en vaar richting de wereld, staat geschreven bij zijn standbeeld.