Una mujer, un voto (één vrouw, één stem) is de titel van het boek dat Clara Campoamo hier in haar hand heeft.

Clara Campoamor Rodríguez (1888 – 1972) werd geboren in Madrid en was politica, advocaat en schrijfster. Ze was een van de belangrijkste pleitbezorgers van het vrouwenkiesrecht in Spanje.

Halverwege de jaren 30 was ze korte tijd minister, maar moest al snel het land ontvluchtte vanwege de Spaanse Burgeroorlog. Ze woonde en werkte eerst een aantal jaren als vertaler in Argentinië en is later naar Zwitserland verhuisd, waar ze zich vestigde als advocaat. Campoamor stierf in ballingschap in Lausanne. Ze werd later herbegraven in Donostia-San Sebastián.

Het beeld staat aan de zeepromenade in Donostia-San Sebastián, op het plein dat naar haar vernoemd is, Clara Campoamor Plaza.
Het beeld is gemaakt door Dora Salazar, 2011

Voor het eerst zijn we in Bilbao, Baskenland. Hier spreken ze naast Spaans ook Baskisch, of ‘Euskara’ zoals de taal in het Baskisch heet. Het is een heel oude taal, die niet verwant is met enige andere Indo-Europese taal. Ongeveer 800.000 mensen spreken en lezen Baskisch.

Zou het boekje dat dit kind aan het lezen is in het Baskisch of in het Spaans zijn geschreven?

Het beeldje staat in de Alameda Conde de Arteche / Artetxe Kondearen Zumarkalea
De stad is officieel tweetalig, zo hebben alle straten een Spaanse en een Baskische naam.

Ook het bordje bij het beeld is tweetalig:
‘Leyendo’ (betekent zowel in Spaans als in Baskisch: Lezing)
Joaquín Lucarini (de kunstenaar)
Marzo 2002ko Martxoa (Maart 2002 in Spaans en Baskisch
(de uitgang ko achter het jaartal is een Baskische uitgang)