Het is nogal een opvallend beeld, twee hoge heren op een troon, temidden van een groot defilé. Het moeten dus wel belangrijke burgers zijn geweest.

Het zijn de gebroeders Van Eyck, de 15e eeuwse Vlaamse kunstschilders. Jan van Eyck, schilder van het beroemde ‘Lam Gods’, houdt zijn schilderspalet in zijn linkerhand. Zijn broer Hubert houdt een opengeslagen bijbel op zijn schoot en heeft aan zijn rechtervoet een palet met kwasten staan.
Aan weerszijden van de schilders staan beeldengroepen van (halfnaakte) mannen, vrouwen en kinderen, die hulde brengen met kransen en bloemenslingers. Zij symboliseren de tijdloze universele mensheid, ontdaan van alle uiterlijke tekenen.

Het beeld staat aan het Geraard De Duivelhof in Gent.
het is ontworpen door architect Valentin Vaerwyck en beeldhouwer Geo Verbanck en dateert van 1913.

Dit hoekbeeldje is een tweeledige gedenksteen. Op de ene hoek staat ‘Eeuwfeest der Noordschool, 1923’ op de andere hoek staat ‘Bestuurder Velkger herdacht, 1936’.

De gevelsteen is te vinden op de Maria Magdalenakapel,
Kanunnik de Deckerstraat in Mechelen, België

In Kortrijk staat dit monument voor Joseph Van Dale: Onderwijs en Liefdadigheid staat er met grote letters op.

Joseph Van Dale werd geboren in 1716. Al van jongs af aan droomde hij ervan priester te worden. Zijn vader had echter een andere carrière voor hem in gedachte: de textielzaak overnemen van zijn ouders. Als handelsman kwam hij geregeld in contact met armoede en ongeletterdheid bij de arme wevers. Zijn verontwaardiging hierover was groot, en het zorgde ervoor dat hij alsnog zijn idealen zou verwezenlijken.
Toen zijn zus in het huwelijksbootje stapte, zag Joseph in haar echtgenoot de perfecte opvolger voor de familiezaak, zodat hij theologie kon gaan studeren. Na zijn priesterwijding legde hij zich toe op zijn levensdoel: het steunen van de arme bevolking met onderwijs en liefdadigheid.

Monument staat op het Jozef Vandaleplein in Kortrijk.

Ik had me verheugd op dit beeld in Blankenberge. Zo’n stoere zeebonk met zuidwester, die zie je niet vaak lezend afgebeeld. Maar waar we ook keken op het bewuste pleintje, nergens een zeeman te zien.
Misschien konden ze ons verder helpen bij het toeristenbureau.

Jawel hoor, de aardige mevrouw achter de balie wist ons meteen te vertellen dat deze Hendrik Conscience moest wijken voor een elektriciteitskast. En inderdaad, toen we er later die middag nog eens langs liepen, zagen we op de plek van de sokkel een groot, groen blok staan.

Hendrik Conscience (1812 – 1883) was een Belgisch schrijver. Er wordt van hem gezegd dat hij “de man was die zijn volk leerde lezen.”
Door middel van zijn ‘schilderende’ teksten probeerde hij het volk op te voeden en te onderwijzen. Hij was pro-Belgisch maar tegelijk bleek uit zijn geschriften een felle Vlaamsgezindheid.
Naast schrijver was hij ook bestuurder, griffier en redacteur.