Vandaag zou hij 92 geworden zijn, mijn vader. Hij is al acht jaar dood. Maar als ik foto’s maak, kijkt hij nog vaak over mijn schouder mee. Ook hij vond fotograferen erg leuk. Deze foto maakte ik voor hem, het zijn zijn initialen: Gerard Schiethart.
Noordeinde Den Haag
Even een kijkje nemen in het nieuwe wijkje waar Nora binnenkort op kamers gaat wonen. Ik ken het buurtje nauwelijks, een paar rustige, bijna lommerrijke straten tussen de drukte van de Van Wou en de Ferdinand Bolstraat.
Op het Coöperatiehof – ik had nog nooit van dit pleintje gehoord – vond ik deze gevelsteen.
Tachtig jaar lang heeft dit plein geen naam gehad, tot 2004. Voor z’n 80ste verjaardag kreeg de Vredeskerk dit kunstwerk en kreeg het plein eindelijk een naam: Vredeskerkplein.
De stapels boeken hebben natuurlijk een symbolische betekenis: zij zijn het symbool voor kennis en de bijbel. Stenen persen de boeken samen, waardoor er water uitvloeit, een metafoor voor de wijsheid die uit boeken over de aarde stroomt. De elf cirkels van graniet verwijzen naar de ringen van de zon, de maan, de sterren en de planeten. Een beeld van hemelse vrede. De bomen verwoorden de poëzie van een Italiaans dorpsplein met de kerk.
Naast de symbolische functie zijn de boekenstapels natuurlijk ook erg leuk als klimrek.
Hommage aan Paradjanov is ontworpen door de Britse beeldhouwer Thom Puckey en staat voor de Parochiekerk Onze-Lieve-Vrouwe Koningin van de Vrede.
Hoe vaak ben ik hier langsgelopen? Tientallen, honderden keren. Dit gebouw staat naast de letterenfaculteit waar ik zes jaar gestudeerd heb, in de Spuistraat 116. Maar nog nooit is dit beeldje, een gevelsteen eigenlijk, mij opgevallen. Ik moest het via internet vinden. Het gebouw heeft ooit een drukkerij / uitgeverij gehuisvest.
Ook aan de Singelkant heeft het gebouw een toepasselijke gevelsteen.
De Spuistraat moet ooit een rijke boekenstraat zijn geweest, op nummer 283 vond ik deze gevelsteen.
Roden, in het noorden van Drenthe, is het dorp van Ot en Sien. Hindericus Scheepstra was een van de twee schrijvers van de verhalen van deze buurkindertjes. Hij werd in 1859 geboren in Roden en wordt daar geëerd met een standbeeld van Kiki Meyer.
Iets verderop op de Brink staan de twee buurkindertjes.
Wat is de schemer toch een mooie tijd van de dag. Je kunt naar binnen kijken, terwijl je ook de buitengevel nog kunt zien. En wat is Amsterdam mooi bij schemer.
Dit inkijkje is bij een Antiquariaat met Duitse boeken, aan de Brouwersgracht.
Het Leesmuseum was een herensociëteit waar naast het roken van sigaren ook tijd wed besteed aan lezen. De doelstelling van het Amsterdamse Leesmuseum was: ‘de lezing van buitenlandsche zowel als van Nederduitsche journalen voor een groot getal van menschen gemakkelijk te maken’.
Het Gebouw Leesmuseum, geopend in 1903 aan het Rokin, is een ontwerp van architect C.B. Posthumus Meyjes. In 1930 werd het Leesmuseum gesloten.
